ჩვილები რეალურად შორსმჭვრეტელნი არიან და ასაკთან ერთად მათი თვალებიც იზრდება მანამ, სანამ არ მიაღწევენ „სრულყოფილ“ მხედველობას, რომელსაც ემეტროპია ეწოდება.
ბოლომდე არ არის გამოკვლეული, თუ რა მეტყველებს თვალში, რომ დროა შეწყვიტოს ზრდა, მაგრამ ჩვენ ვიცით, რომ ბევრ ბავშვში თვალი აგრძელებს ზრდას ემეტროპიის შემდეგ და ისინი ხდებიან ახლომხედველები.
ძირითადად, როდესაც თვალი ძალიან დიდხანს იზრდება, თვალის შიგნით სინათლე ფოკუსირებულია ბადურის წინ და არა ბადურაზე, რაც იწვევს ბუნდოვან მხედველობას, ამიტომ ჩვენ უნდა ვატაროთ სათვალეები, რომ შევცვალოთ ოპტიკა და კვლავ გავამახვილოთ შუქი ბადურაზე.
დაბერებისას ჩვენ განსხვავებულ პროცესს ვიტანთ. ჩვენი ქსოვილები უფრო ხისტი ხდება და ლინზა ასე მარტივად არ რეგულირდება, ამიტომ ჩვენ ვიწყებთ ახლო მხედველობის დაკარგვასაც.
ბევრმა ხანდაზმულმა უნდა ატაროს ბიფოკალები, რომლებსაც აქვთ ორი განსხვავებული ლინზა - ერთი ახლო ხედვის პრობლემების გამოსასწორებლად და მეორე შორს მხედველობის პრობლემების გამოსასწორებლად.
დღესდღეობით, ჩინეთში ბავშვებისა და მოზარდების ნახევარზე მეტი ახლომხედველია, ნათქვამია უმაღლესი სამთავრობო უწყებების გამოკითხვის თანახმად, რომელიც მოითხოვდა ამ მდგომარეობის პრევენციისა და კონტროლის გაძლიერებას. თუ დღეს ჩინეთის ქუჩებში სეირნობთ, სწრაფად შეამჩნევთ, რომ ახალგაზრდების უმეტესობა სათვალეს ატარებს.
მარტო ჩინური პრობლემაა?
აუცილებლად არა. მიოპიის მზარდი გავრცელება არა მხოლოდ ჩინეთის პრობლემაა, არამედ ის განსაკუთრებით აღმოსავლეთ აზიის პრობლემაა. 2012 წელს The Lancet-ის სამედიცინო ჟურნალში გამოქვეყნებული კვლევის მიხედვით, სამხრეთ კორეა ლიდერობს, სადაც ახალგაზრდების 96%-ს აქვს მიოპია; ხოლო სეულის მაჩვენებელი კიდევ უფრო მაღალია. სინგაპურში ეს მაჩვენებელი 82%-ია.
რა არის ამ უნივერსალური პრობლემის ძირითადი მიზეზი?
ახლომხედველობის მაღალ მაჩვენებელთან დაკავშირებულია რამდენიმე ფაქტორი; და სამი მთავარი პრობლემაა გარე ფიზიკური აქტივობის ნაკლებობა, ადეკვატური ძილის ნაკლებობა მძიმე კლასგარეშე სამუშაოს გამო და ელექტრონიკის პროდუქტების გადაჭარბებული გამოყენება.
